4 huurauto's en heel veel km verder!

Hoe vaak lees je een verslag van een schrijver dat geschreven is in het vliegtuig terwijl hij boven de oceaan hangt en ongeveer de halve wereld over vliegt?

Beginpunt: Dubai
Eindpunt: Sao Paulo

Een mooi moment om eens te overdenken wat er in de laatste paar weken allemaal is gebeurd. En dat is niet weinig! De vorige keer toen we een verhaal schreven zaten we in de stromende regen in de Drakensberg en twijfelden we of ons tentje deze regen en storm wel zou overleven. En of hij dat heeft! Ik kan alvast verklappen dat de tent zich de gehele vakantie uitstekend staande heeft gehouden en dat er nu een Zuid-Afrikaan in ligt te slapen :-)
Na de regenachtige maar prachtige Drakensberg zijn we weer snel richting de kust gereden. Ondanks dat de korte route (direct naar beneden) ons werd afgeraden, hebben we die toch genomen. De meesten adviseerden ons om om Lesotho heen te rijden, omdat het mooier en veiliger zou zijn. We zijn tenslotte zuinige Nederlanders en arme reizigers natuurlijk, dus waarom zouden we omrijden. De route direct naar de kust viel alles mee. Soms was het erg druk in de buurten rondom de townships, de typisch Afrikaanse dorpen waar we voor gewaarschuwd waren, maar toen we toch echt een keer aan een bijna lege tank moesten geloven werden we met open armen ontvangen. De mensen waren bijzonder vriendelijk en geïnteresseerd waardoor het helemaal niet aanvoelde als onveilig. Toch blijf je altijd voorzichtig.
Omdat de auto een wat vreemd geluid maakte, blijkbaar kan zo'n kleine Chevrolet Spark niet zo goed tegen offroad rijden :-), leek het ons wel slim om even langs de verhuurmaatschappij te rijden. Geen slechte keuze, want zonder extra kosten kregen wij een grotere Ford Figo mee, voor Nederlandse maatstaven een kleine auto maar bijna 2 keer zo groot als ons Sparkie. Tenminste, zo voelde het dan. Linda vond het jammer dat we ons mooie felblauw gekleurde autootje inleverden, maar we kregen er gelukkig een knalgele Figo voor terug. Bijna alle auto's in Zuid-Afrika zijn wit. Supersaai. Maar wij gingen verder met onze mooie gele Little Miss Sunshine zoals Lin het karretje liefkozend noemde.
We hadden nog steeds geen plan waar we nou weer eens heen zouden gaan, dus hadden we onszelf 1 voorwaarde gesteld: de plek waar we stoppen moet zonnig zijn! We hebben nu wel genoeg regen gehad in Zuid-Afrika. Na enige tijd rijden brak de zon door en werd het tijd om een fijn plekje te zoeken. We kwamen uit in Morgan's Bay. Een heel klein badplaatsje aan het puntje van de Wild Coast. Erg leuk, omdat we doordat we naar de Drakensberg waren gereden, bijna de gehele Wild Coast hadden overgeslagen. De kustlijn was prachtig ruig en de camping was super. Deze lag aan een klein riviertje en was echt zo'n kleine, knusse boerencamping waar wij van houden. De zon scheen volop dus reden genoeg om hier even te blijven hangen. Helaas sloeg na 1.5 dag het weer alweer om met 1 positief punt: wind! Eindelijk kon er weer eens gesurfd worden. De kustlijn was wel wat gevaarlijk, de stroming erg sterk en de wind was hard en koud dus reden genoeg voor Floris om de zee op te gaan en voor Linda om lekker toe te kijken en foto's te maken. Uiteindelijk werd het 1 van de meest onvergetelijke surfsessies ooit met huizenhoge, angstaanjagende golven :-) te gek dus!
Vanwege het weer werd het tijd om door te gaan. Was dit een vloek die op ons rustte? Ongeveer overal waar wij zijn, slaat het weer om in regen en storm! Opnieuw het voornemen om door te rijden tot de zon schijnt. Net toen we de hoop op begonnen te geven kwam er een klein zonnestraaltje door de dikke, donkere wolken. Dit zonnestraaltje scheen op Port Elizabeth. Een redelijk grote, maar beetje slaperige, stad. Ondanks dat er ruim 1.5 miljoen mensen wonen was dat niet echt te merken. Het was eerder stil en verlaten. Het backpackers hotel waar we, in de tuin aan de rand van het zwembad, konden kamperen was daarentegen levendig en gezellig!
Port Elizabeth bleek de ideale uitvalsbasis om naar het Addo Elephant park te gaan. Nog in NL, voor we aan onze reis begonnen, hadden we gedacht dat wanneer je 1 of 2 keer een safari zou doen, dat je het wel gezien zou hebben. Niets was minder waar. Stiekem kunnen we geen genoeg krijgen van de safari's en zeker niet in eigen auto! Het park zou geen elephant park heten als er niet heeeeel veel olifanten rond liepen. Overal kwam je die beesten tegen, in grote groepen of eenzaam lopend over de vlaktes. Na we een tijdje over een zanderige weg hadden gereden zonder al te veel dieren te zien reden we in op een ontzettend grote olifant. Deze liep voor een tegemoetkomende auto uit en liep dus tegen ons in. Het stoppen leek al te laat. De olifant zag ons en leek wat in paniek te raken. Ja, wij toen ook wel een beetje in paniek! Snel de auto omkeren en proberen in alle rust weg te rijden. Dit leek goed uit te pakken. Pfoe dat was even spannend, want olifanten zijn heel erg gevaarlijk!! Na dit avontuur bleven we slapen op een camping net buiten het park. De camping was niet veel maar het restaurant wat er bij zat... Als we er aan denken loopt het water ons weer in de mond. Wild (gnoe en kudu) gegeten op een heerlijke (de eigenaar zag het lichtelijk als een belediging maar het was wel zo ;-)) Franse manier bereid.
Na opnieuw een wild park werd het toch echt wel eens tijd om richting Kaapstad te vertrekken. Al dat natuurgeweld is natuurlijk fantastisch, maar we zijn hier ook met een ander doel: kitesurfen!
Om in 1 keer naar Kaapstad te gaan bleek toch een beetje te gek en na de windvoorspelling bekeken te hebben bleek de beste tussenstop Struisbaai. Niet alleen leuk omdat er veel wind staat, maar het grenst ook nog aan Cap d'Agulhas wat weer het meest zuidelijke puntje van Afrika is. En die kan je dan toch maar weer ff in je zak steken :-)
Wat is er nou beter dan kitesurfen met sightseeing te combineren?
2 dagen surfgeweld; 1 dag op de zee op een prachtige plek waar we vreemd genoeg de enige surfers waren en waar, wat we later hoorden, grote witte haaien zaten..! O, vandaar..! en 1 dag op een privé-binnenmeer van een boer (we zijn heus niet jaloers op zijn hele grote meer in de achtertuin en zijn heel erg grote oude boerderij uit 1738 met (ja we mochten even binnen komen) veel te veel en veel te grote kamers).
Toen werd het toch echt tijd voor Kaapstad! De kerst stond voor de deur en dan wilden we toch wel op een vaste plek zitten. De route die we hadden genomen was werkelijk adembenemend. Na enige tijd rijden kwamen we aan in Betty's Bay. Al rijdend en lezend in de Lonely Planet kwamen we erachter dat hier pinguïns zitten. Die moesten we natuurlijk wel even zien! Eigenlijk hadden we verwacht dat we een handje vol pinguïns zouden zien.. Verkeerd gedacht! Honderden liepen er rond. En wat zijn die beesten schattig zeg! Hoe heerlijk is het als je rustig op een rots je zonden zit te overdenken, bijna in slaap valt en vervolgens snoeihard er vanaf wordt gespoeld door een golf? Dan ben je toch een schattig beestje :-)
Onze tocht ging verder en doordat we per ongelijk de goede afslag namen, kwamen we terecht op de route 44, niet wetende dat dit 1 van de mooiste wegen van Zuid-Afrika is. De weg gaat langs de kust van False Bay, de grote baai naast Kaapstad. De bergen die opdoemen en rond False Bay liggen zijn echt fantastisch en lastig te omschrijven. Je kunt naar de overkant naar Kaap de Goede Hoop kijken. Waar je ook kijkt het is prachtig. Uiteraard zijn we een kijkje gaan nemen bij Cape point en Kaap de Goede Hoop en hebben we de Tafelberg beklommen!
In heel Zuid-Afrika is het nooit lastig geweest om een slaapplek te vinden. Met het volste vertrouwen dachten we dat we nu ook wel weer even wat zouden vinden. Helaas bleek dit nogal tegen te vallen. Het hoogseizoen was begonnen en heel Zuid-Afrika trekt er met de tent of sleurhut op uit. Na heel Kaapstad door te zijn gereden voor een slaapplek zaten we nog steeds zonder resultaat in onze Little Miss Sunshine. Dan maar buiten Kaapstad zoeken, aan de stranden waar je het beste kan surfen. Camping na camping was vol en het werd later en later. Rond 22 uur kwamen we aan in Yzerfontijn, een plaats ongeveer 80km van Kaapstad, waar ook de camping afgeladen vol zat. Net toen we bedacht hadden dat we maar ergens de tent zouden neerzetten waar het niet te veel zou opvallen of stiekem in iemand achtertuin, kwamen we een vriendelijke meneer tegen die nog wel iemand op de camping wist die vast wel de slagboom voor ons open kon doen en nog wel een klein plekje voor ons wist te regelen. Zo gezegd zo gedaan stonden wij (illegaal) op de camping.
Helaas hadden we nu nog steeds geen plek waar we kerst konden vieren. We waren in de ochtend vroeg vertrokken om weer verder te zoeken en na verschillende geschikte en volle campings gezien te hebben kwamen we weer terecht in Kaapstad bij een backpackers hotel met kampeer gelegenheid. Dit bleek echter een verschrikkelijke verzamelplek van oude hippies. Nou kan dat heel gezellig zijn, maar deze mensen leken net weggelopen te zijn uit een gesticht. Een jong stel uit Polen, die we daar hadden ontmoet, dacht daar net zo over. Op onze zoektocht naar een slaapplaats hadden we ook nog wat anders gezien wat ons heel leuk leek en waar onze nieuwe Poolse vrienden ook wel oren naar hadden. Een bushman-kamp met kant-en-klare tentjes waar riet omheen was gebouwd. Aan het einde van de dag hadden we daar afgesproken maar de receptie bleek al dicht te zijn. Echter was het hek van het kampeerterrein wel gewoon open... dus besloten we maar om daar gewoon te gaan slapen! Samen met de Polen hebben we heerlijk gebraaid en uiteraard te veel gedronken. Super gezellige kerstavond gehad!
De Zuid-Afrikanen vieren kerst hetzelfde als ons; familie bezoek en de hele dag eten. Niet echt leuk voor de toeristen en zeker niet als het een beetje druilerig weer is. Wij hebben een fantastisch kerstdiner bij de McDonalds gehad en daarna zijn we naar de bioscoop gegaan.
Na deze druilerige kerstdag klaarde het op en had iemand weer een muntje in de windmachine gegooid want de 6 dagen daarna konden we volop surfen! Ook met oudjaars- en nieuwjaarsdag! Linda heeft op oudejaarsdag oliebollen gebakken voor het hele hostel. Voor degenen met Facebook: daar staan een paar fotootjes! Een paar Hollanders waren zo dankbaar voor de oliebollen, dat ze ons uitnodigden voor een O&N-party. In het hostel begon het feest, bij de Hollanders ging het flink los, daarna vuurwerk kijken op het strand met de Tafelberg op de achtergrond en afgesloten in de barretjes aan het strand tot Floris niet meer kon lopen. :-D Top!
Na 6 dagen was het even over met de wind dus werd het tijd om nog wat meer van het land te zien. We besloten om naar Cederberg te rijden. Een natuurpark die niet heel erg bekend is bij het grote publiek maar daardoor niet minder mooi. Opnieuw zagen we hier dingen die we nog nergens gezien hadden en vielen we van de ene in de andere verbazing. Van ruige bergen tot een omgeving waar je je op een andere planeet waant.
Na de Cederberg werd het tijd voor onze laatste must do; Stellenbosch.
Het hostel met kampeergelegenheid dat we hadden gekozen bleek een gouden keuze. We waren nog geen 5 minuten binnen of we raakten al aan de praat met 2 Zuid-Afrikanen; Alex en Werner. Dit bleken onwijs leuke gasten en Alex werkte in een gezellige kroeg waar we diezelfde avond nog tot laat hebben en gezeten en drankspelletjes hebben gespeeld. Een niet zo fantastische keuze bleek de volgende dag... Nog vol in het herstel van de drank begonnen we aan 1 van Stellenbosch' O zo befaamde wijntoers. Katerkillen met een wijntje blijkt niet echt ons ding en we hadden het dan ook behoorlijk zwaar de eerste wijntjes. Al snel werd het veel leuker en gezelliger mede door 2 dames uit Peru die ook mee waren. (1 wil ons Lima te laten zien als we in Peru zijn!) Later zaten we wederom in de kroeg met Alex en Werner en kwamen de meiden uit Peru ook langs.
De volgende dag zouden we vertrekken uit Stellenbosch. Nadat we alle spullen hadden gepakt en weg wilden rijden bleek er een defect aan de auto te zijn. Arme Little Miss Sunshine had een portier dat niet meer wilde sluiten en we moesten haar inruilen :'-( Het wachten op een nieuwe (lelijke witte) auto duurde zo lang dat we hadden besloten om de tent maar weer neer te zetten bij het hostel. Dit tot groot genoegen van Alex, die deze avond vrij was, en graag alweer met ons naar de kroeg wilde. Toen we het hostel weer instapten zaten er nog 2 Nederlanders waarvan er 1 wel heel erg bekend uit zag. Ze bleken uit Assendelft te komen! De wereld is zo klein.. Meer dan genoeg reden voor een gezellige braai!
De dag daarna zouden we toch echt Stellenbosch verlaten. Alex had besloten om met ons mee te gaan, omdat we richting Houtbay zouden gaan en daar woont een vriendin van hem. De volgende dag zou hij weer terug gaan naar Stellenbosch. Na een gezellige dag en avond werd het tijd om een plek te zoeken waar we konden slapen. Omdat dit niet lukte hadden we besloten om toch maar wéér naar Stellenbosch te rijden. Komen we dan nooit uit Stellenbosch vandaan? Jawel, de volgende dag zouden we dan echt weg gaan. Helaas met een kleine smet op het heerlijke verblijf; het zijraam van de pas nieuwe huurauto was ingeslagen en er waren wat spullen meegenomen. Gelukkig niet de backpacks! De verhuurmaatschappij zag ons aankomen.... Of ze misschien een 4de auto voor ons hadden.. :-D Gelukkig niet wit, maar zilver dit keer. Wel een raar ding, want niet alleen het stuur zat rechts en schakelen met links (zoals we inmiddels gewend waren), maar ook de knipperlichten enz. zaten omgedraaid! Gelukkig was het maar voor een paar dagen.
Na nog enkele dagen in Kaapstad te hebben gezeten werd het tijd om Zuid-Afrika te verlaten. We hadden met Alex en Werner afgesproken om nog wat te drinken op het vliegveld en om hun onze kampeerspullen te geven die we toch niet mee zouden nemen.

Daarna in het vliegtuig naar Dubai! We kwamen daar vroeg in de ochtend aan en omdat het hotel, wat we zowaar hadden geboekt, nogal ver buiten de stad lag hadden we nog maar een keer een auto gehuurd. Toen we Dubai inreden zagen we direct de Burj Khalifa. Je kan er ook echt niet omheen. Wat een onwerkelijk grote toren is dat. 828 meter futuristische architectuur. De rest van de gebouwen die er om heen staan, de meeste zijn hoger dan 300m, lijken wel flatgebouwen. Echt een unieke ervaring waarbij je je ogen uitkijkt. Overal rijden Ferrari's, Porsches, Lamborgini's en andere supercars. Het is superschoon op straat en op de ene plaats is het nog luxer dan op de andere. Oja, en overal waar nog niets is gebouwd is zand, zand en nog eens zand.
Uiteraard kan bij het bezoek de Dubai Mall en de Emirates Mall niet ontbreken. De 1 nog gekker dan de ander. Wie maakt er nou een ijsbaan in een winkelcentrum midden in de woestijn? En wat te denken van een waterval, zeeaquarium en skibaan?
Als afsluiter van ons bezoek zijn we naar een immense kermis gegaan ter grootte van een dorp, waarbij de aandacht werd besteed aan alle delen van de wereld. Al deze stukken zijn apart opgebouwd en hebben iets typerends van het land. Ook weer iets dat bizar en onwerkelijk groot is.
Een super leuke ervaring om meegemaakt te hebben maar om er nou nog een keer heen te gaan...
Inmiddels zitten we nog 2,5 uur vliegen van Sao Paulo en hebben we er 12,5 uur en 5 films opzitten. Als dit verslag online komt betekent dat, dat we veilig zijn aangekomen en ons avontuur zich voortzet in Brazilië en de rest van Zuid-Amerika.