Het laatste verslag!

Eind in zicht!

Lieve vrienden, dit is een bijzonder verslag. Een verslag dat we kort proberen te houden, omdat we onze belevenissen bijna aan jullie kunnen vertellen! Bijzonder dus, omdat het de laatste is!
De 6 maanden zijn voorbij. Wat hebben we enorm veel leuke dingen beleefd! Ik zie ons nog zo zitten, op een balkon op de eerste bestemming: Réunion; 'ja nu moeten we wel een verslag schrijven' 'maar wat zetten we daar dan in?' 'Ja gewoon, de leuke dingen die we hebben meegemaakt en dat dikken we gewoon een beetje aan. Dat vinden ze leuk!' ;-)
En nu zitten we op een kamertje midden in Lima alweer het laatste verslag te typen. 'En wat zetten we daar dan in?' 'Niet teveel, we zijn bijna thuis, we vertellen het daar allemaal wel. Dat vinden ze leuk!'

Iets wat we jullie niet willen onthouden is hetgeen waar het vorige verslag stopte; de Inca trail. Dat was de reden waarom het de vorige keer nogal even duurde voordat er foto's waren. We moesten weg! In juni 2014 hadden we de Inca trail al geboekt en dan 8 maanden later moet je je alsnog haasten om de laatste dingen voor elkaar te krijgen.
Het begin van de trip was een bijeenkomst in een hotel. En dit hotel was voor ons echt luxe! Ineens beseften we ons weer in wat voor lousy, low-budget armoe we geleefd hebben. (Eigenlijk mogen we niet klagen want we hebben nog geen 1 hostel gehad wat daadwerkelijk zo vies was dat je je ergste vijand er nog niet in wenst). Heerlijk hard stromend WARM water, een heerlijk bed en een heerlijk ontbijt.
De eerste dag bestond uit een side seeing tour in de bus. In een rap tempo reden we langs oude Inca bouwwerken die werkelijk fantastisch waren om te zien. Enorme rotsblokken zijn precies passend opgestapeld. Het is ongeloof hoe ze dat allemaal gebouwd hebben. Aan het einde van de dag sliepen we een rustig hotel met wederom heerlijke bedden. Gelukkig! Want die zouden we de komende dagen erg gaan missen...
Dag 2 moesten we al vroeg op. Na een ontbijtje was het tijd om te vertrekken. Na nog een uurtje rijden kwamen we aan het begin van de Inca trail. Daar werden onze tassen, een tas met een slaapzak, luchtmatje en 2.5kg kleding, overgedragen aan de "porters". (Deze beste mannen hebben 4 dagen met 20kg aan spullen op hun rug gelopen!! Respect!). De rest van de spullen droegen we zelf. Denk aan poncho's, kleding voor onderweg, water en een heleboel snacks en snoepjes! Na de voorbereiding was het tijd om te gaan lopen. We hadden verwacht dat we echt in de wildernis te lopen kwamen maar de eerste dag liepen we van dorp naar dorp. Dat viel een klein beetje tegen maar de groep was gezellig dus we hielden de moed erin. Aan het einde van de middag kwamen we aan op de camping waar onze tenten met onze spullen al klaar stonden! Onder een applaus werden we ontvangen en bij onze tenten stond een bakje warm water te wachten waarmee we ons konden opfrissen. Dit klinkt wat primitief maar de dagen daarna werd dat een steeds warmer welkom!
Over dag 3 was ons verteld dat het de zwaarste dag zou worden. Vrijwel direct na het verlaten van de camping begonnen we met berg op lopen en dat bleven we 4 uur lang doen. In die 4 uur kwamen we steeds hoger waardoor het lopen ook steeds wat moeilijker en zwaarder werd. Gelukkig waren we al behoorlijk lang op hoogte, dus echt last van de hoogte hadden we niet meer. Eenmaal de top bereikt hadden we echt een fantastisch uitzicht en het voelde echt als een overwinning! Hierna hoefden we alleen nog maar naar beneden te lopen. Appeltje eitje dachten we... Wat ons niet was verteld is dat de Inca's echt heel veel konden behalve trappen makken! Waarom hebben ze dat dan toch gedaan? Ik weet het niet maar wat ik nu wel weet is dat het grootste deel van de originele Inca paden uit trappen bestaan. En hoe kom ik erbij dat ze het niet kunnen? Ongeveer alle treden zijn ongelijk en de 1 nog hoger dan de ander. Er dan te bedenken dat ze vroeger veel kleiner waren dan dat wij nu zijn. Na 3 uur omlaag gelopen te hebben bereikte we met letterlijk knikkende knieën van vermoeidheid de camping. En dan is het erg lekker als er een bakje warm water te wachten staat. Luxe!
Dag 4 was echt een prachtige dag wandelen. We begonnen in de regen maar na 10 minuten was dit over. We liepen over de smalste paden van Inca bouwwerken naar halve grotten waar het pad doorheen liep. Het ging rustig op en neer dus echt zwaar was het niet. Aan het einde kregen we de keuze; nog een Inca bouwwerk en een klein stukje om te lopen of direct naar de camping. Naar het bouwwerk natuurlijk! En dit was echt zeker de moeite waard! We zagen het bouwwerk al uren liggen tijdens de wandeling en het werd steeds groter. Maar toen we er stonden... Het was werkelijk adembenemend. De bouwwerken bestonden uit 'terrassen' tegen de berg op. Deze terrassen gebruikte ze vroegen voor de landbouw maar het is bijna niet voor te stellen hoe groot deze zijn. Het Inca rijk was erg groot en er waren dus flink wat mondjes te vullen. Om voedselschaarste te voorkomen hebben de Inca's gewoon hele bergen omgetoverd in terrassen. Dit was er dus één van. Heel indrukwekkend! Daarna liepen we door naar de camping.
De laatste nachtrust was erg kort want dag 5 moesten we om 4 uur gaan lopen. Niet om vroeg richting het hoofddoel te gaan, maar omdat de porters de trein van 5:30 uur moesten hebben en dan de tijd hadden om alles af te breken en de trein te halen.
Zodoende stonden we om 4.30 uur voor een poort te wachten die om 6 uur open zou gaan.
Vanaf deze poort was het nog 2 uur lopen naar het einddoel: Machu Picchu!
Het eerste zicht zouden wij krijgen vanaf de sungate (zonnepoort). Helaas was er geen zon te bekennen doordat de wolkenmachine iets te veel zijn best had gedaan. Nog geen Machu Picchu dus. Uiteindelijk zijn we verder gaan lopen tot we bij een ander uitkijkpunt kwamen en daar... Zagen we nog steeds helemaal niets.
Na enige tijd wachten kwam Machu Picchu langzaam te voorschijn. En dat was een bijzonder moment. Vanuit de wolken kwam er een enorme stad te voorschijn. Hoe hebben ze dit ooit kunnen bouwen?
Uiteindelijk werd het een stralende dag.

Na deze uitzinnige trip zijn we doorgereisd naar Nazca. Na lang twijfelen en (creatief) boekhouden hadden we toch besloten om over de Nazca lijnen te vliegen. Wat was dat een fantastische ervaring! De vlucht over de lijnen duurt 30 minuten en 30 minuten lang vraag je je af; hoe hebben ze dit gedaan??

Na Nazca vonden we het tijd om naar Lima te gaan waar we nu dus zitten. Zaterdag vliegen we naar huis en dan is het over met het reizen. Treur niet voor ons hoor! Want we vinden het heerlijk om terug te komen. We kunnen niet wachten om jullie allemaal weer te zien! En als er 1 ding is die we van deze reis hebben geleerd; we gaan nooit meer zo lang op vakantie.

Vrienden, ik vind dit verslag wel prima zo. De details en de nog veeeeel mooiere dingen horen jullie thuis ;-)